به وقتِ ۳۰ مهر ۱۴۰۱، ساعت هفت و ده دقیقه شب.
فردا آزمون حساب دارم؛ فکر کنم قراره خرابش کنم؛
سردرد بدی افتاده به جونم..انگار میخواد مغزمو بترکونه، همش دارم فکر میکنم، شاید مشکل خودمم..
دلم تنگ شده برای تک تک سال های پیش از این..خنده داره!
کم کم همش داره فراموش میشه و زیر آوار فرو میره؛ اما موردی نیست.
۱۶ سالگی همیشه برام چیز خاصی بود ،نوعی جهش..تغییر
اما حالا که از نزدیک نگاهش میکنم، چیز مضحکیه. ساده و در عین حال غم انگیز.
شمع رو فوت میکنم اما حالا تعداد آرزوهام خیلی کمتر از چیزیه که قبلا بود.
نمیتونم باور کنم اون دختری که به خرگوشی بودن دندون هاش افتخار میکرد و هرروز جلوی آینه میخندید تا دندون هاش رو ببینه و ذوق کنه منم؛
و نمیتونم باور کنم اون رویاها انقدر ساده دفن شدن زیر روند مرگبار زندگی.
کاش خدا دست از آدم کشی برداره..برگرده سمتم، یه لبخند بزنه و بغلم کنه..
به جهنم شونزدهم خوش اومدی..
پ ن: ممنونم از همه کسایی که یادشون بود ۳۰ مهرماه چه اتفاقی افتاده..و ممنونم بابت لطف تک تکتون، امیدوارم شاد و خوشحال باشین، و ازاد.
- 01/07/30
سال و سالهای قشنگی ان شاءالله پیش رو داشته باشی^_^
تنت سالم و دلت بی غم:)))))