سلام
من اومدم احساساتمو بنویسم :|
خب راسش من نمیدونم چ حسی دارم
ی اونجولو گیجم
و....
ام
خب درحال حاضر پر حسم یونو ؟
مثلا الان ب طرز وحشتناکی دلم میخواد درمورد غم جدایی و یا شادیه ی آغوش بنویسم
ولی نمیشه و من هیچ دلیلی براش ندارم شاید مغزم خستست نمیدونم
وای
نمیدونمممم
من فق میخوام بنویسم خب ؟ ولی نم چجوری خب ؟
بیخیال همینوعم ک خوندین کافیه
ممنان بوز
فسقلی من
میدونی که دوست دارم
اندازه تمام چیزایی که وجود داره و قراره وجود داشته باشه
میدونی که میتونی بهم اعتماد کنی
پس باهام راحت باش
من میشم صندوقچه رازت
راحت باهام درد و دل کن*-*
درساتو خوب بخون کوچولوی من*-*
شبا هم زود بخوابی نمیخوام کم خواب شی*-*
My head’s under water
But I’m breathing fine
You’re crazy and I’m out of my mind
Cause all of me‘
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I’ll give my all to you
You’re my end and my beginning
Even when I lose I’m winning
Cause I give you all of me‘
And you give me all of you
How many times do I have to tell you ?
Even when you’re crying you’re beautiful too
The world is beating you down , I’m around through every mood
You’re my downfall , you’re my muse
My worst distraction , my rhythm and blues
I can’t stop singing , it’s ringing, in my head for you :)
باد زمستانی در میان شاخه های پیر درختان می وزید..
زمین هنوز از باران روز قبل نمناک بود
اشکی روی گونه ای سر نمیخورد
خشمی در وجودی نمی دوید
عشقی در قلبی جوانه نمیزد
هیچ چیز آنگونه که باید می بود، یا حداقل دیگران فکر میکردند باید باشد نبود..
خانواده ی خوب...زندگی خوب...جسمه سالم...کار با حقوق بالا...مردم میپرسیدند: تو که همه ی اینارو داری! دیگه مشکلت چیه ؟
اما هرگز نپرسیدند حال روحت چطور است ؟
زنگ خانه اش همیشه درحال صدا دادن بود اما هرگز کسی در خانه روحش را نزد، مهمان وجودش نشدند...
در نگاهش انسان فقط باری اضافی بود بر دوش هم نوع خود...شاید اطرافیانش اینگونه دیدگاهی به وجود اورده بودند
کسی نمیفهمید...مردی که لباس های رنگی می پوشید اما حال خوبی نداشت ؟
شاید به گونه ای تقصیر او بود!
شاید تقصیر او بود که سیاه و سفید و صورتی و قرمز برایش متفاوت نبودند
شاید تقصیر او بود که ماهی های بیرون از اب برایش زیبا تر از ماهی های درون اب بودند
تقصیر او بود ؟
اگر عاشقی ای وجود داشت...او عاشق نبودن بود..
بعد از مدت زیادی بودن
بعد از مدت ها تنفس
میخواست لحظه ای حبس کند بودن را در قفسی از نفس نکشیدن...
میخواست بودن را با نبودن اغازی دوباره بخشد
اما حتی نبودن نیز انقدر جذاب نبود که بخواهد نباشد
شبی پر از سرما..پر از سکوت
و درمیان اسمانی خالی از ستاره...اسمانی پر از ابرهای روشن
بینگ
بنگ
بینگ
بنگ
بینگ
Twinkle, twinkle, little star
How I wonder what you are
Up above the world so high
Like a diamond in the sky :)
خواندن و رقصیدن..میان انبوهی از ادم ها..نگاه های متعجب...
لحظه ای ایستاد...هیسسس!!!
به اسمان نگاه کرد
زیادی تاریک بود...
دست هایش را پشت سرش گذاشت...در میان خیابان دراز کشید
When he nothing shines upon
Then you show your little light
Twinkle, twinkle, all the night...
چشمک بزن ستاره..ستاره..چشمک بزن...چشمک بزن...
ستاره ای از پشت ابرها بیرون امد
ستاره کوچولو...چشمک بزن...برام چشمک بزن...
خندید
اسوده خندید
و برای لحظه ای کوتاه
و برای ثانیه ای ساکت
دور از هیاهو
دور از ادمها
دور از ستاره ها...
چشمانش را بست..
خوابید
فقط خوابید
در خواب روحش را به ستاره ها هدیه کرد...
شب نورانی شد
ستاره ها چشمک زنان بیرون امدند
جسمش نیز به یادگار ماند برای کسانی که شاید برای لحظه ای کوتاه دوستش داشتند...
تویینکل تویینکل لیتل استار...
هو ای واندر وات یو ار...
پ ن : نمیدونم اینو این وب گذاشم یا نه...بات میذارم دیه :|
پ ن 2 : ناراحت میشم فک کنین وقت و حسه نوشتن ندارم دارم قبلیامو انتشار میدم ^^ :|
سخته تظاهر کنی برات مهم نیس ک کسایی ک دوسشون داشی فیک بودن و عملا گول خوردی ^^
سخته ک بگی اهمیت نمیدی درحالی ک داری از درون میسوزی
سخته..
من ب ی اعتقادی رسیدم..
اینکه هرچیزی توی دوره ی کوتاهی روی مده...درواقع کوتاه ک نه..تا وقتی که کلِ جامعه اون شکلی بشن..
به عنوانِ مثال..الان توی دوره ای زندگی میکنیم که افسرده بودن، سرد بودن، پوک بودن، لش و گرانج بودن مده...
و همه جامعه میرن سمتش..چون اگر این کارو نکن تبدیل به ادمایی تنها میشن...کافیه همین بیانو نگاه کنین..همین جامعه ی کوچیکِ نوجوونای بین 11 تا 18 سال رو..
می بینین ؟ هرچی بدتر..منفی تر و عصبی تر..پرطرفدار تر...انسان ها عاشقِ هنجار شکنین..تنوع طلبن..
پس..حالا که افرادِ متفاوتی هست که با فوش دادن و بد بودن سبکِ متفاوتی ساختن...چرا ادما باید بمونن جایی ک ادماش عادیه ؟
این میشه که افرادی که ی مدت خوب بودن تنها میشن..درواقع..تا وقتی خوب بمونن تنها میشن..
بهتر بگم..خلاصش کنیم توی همین بیان..
شما ترجیح میدین سمتِ روژینایی برین که ی وبِ دارک داره و خودشو میگیره یا روژینایی که ال هسم ؟!
انکار نکنین..اینجا فردِ غریبه ای نیست..صددرصد 88 درصدتون روژینایِ جدیدو بیشتر دوست خواهید داشت
و حالا ی چیزی باقی میمونه!
مامانِ من میگه انسان ها شدن بازیچه..راست میگ..انسان ها بازیچه شدن..اما ن بازیچه ی خدا، ماورا طبیعه یا کائنات! انسان ها بازیچه ی خودشون شدن!
پس..قطعا روزی ک کلِ همین بیانِ کوچیکِ ما جایی بشه از ادمای سرد و پوک..وقتی دگ پوک بودن تکراری شه..ی نفری میاد ک مهربونه..شاده..وبه شاد داره..برونگراست..
و اونموقع کلِ جامعه ی بیانیِ ما میره سمتِ اون فردِ شاد..
اما نه!
بذارین بهتر بگم..قسمتی احمق از جامعه ی بیانی میره سمتِ شاد بودن!
همون قسمتِ تنوع طلب..همون هنجار شکن ها..
پس..میبینین ؟
ی روز پوک بودنم میره..
حالا برین مغزتونو نگاه کنین..قلبتونو نگاه کنین..ب عمقش زل بزنین و از خودتون بپرسید " روزی که جامعه تغییر کنه من از خودم راضی خواهم بود ؟ "
برین از خودتون بپرسین " حالا باشه...من ال اینطوری بشم...ده سال دگ عم شاد باشم تا همرنگه جماعت شم..اینه شخصیته من ؟ بازیچه ی انتخاب های دیگران ؟ "
کلِ حرفِ منِ روژینا اینه ک..دوره ها عوض میشه..خوبایِ این زمونه میشن بدای زمونه ی دگ...بدای این زمونه میشن خوبای زمونه دگ..
عوض شدنم راحته..همرنگه بقیه بودنم راحته...
اما چی میشه اگ شما اون فردی باشین ک پن سال دگ با تفاوتش همه رو سمتِ خودش میکشه ؟
فق خودتون باشین...اونی ک فک میکنین ی انسان باید باشه..ن چیزی ک بقیه میخوان..ن بازیچه ی دسته چندتا ادم مثلِ خودتون!
توی دنیا..ی میخ داریم ی چکش..این تویی ک انتخاب میکنی میخ باشی یا چکش..و اینم بدون..که همه چکشا به میخ ضربه نمیزنن..با پشتِ بعضی چکشا..میخ رو از توی سوراخ در میارن :))))))
ممنون ک تا اینجا اومدین :>
تحمله زندگی وقتی خسته ای...
مثلِ گوش دادن به اهنگه متال میمونه موقعی که سرت درد میکنه
مثلِ سیگار کشیدن وقتی نمیتونی نفس بکشی...
مثلِ لیمو خوردن وقتی دهنت زخمی شده..
مثلِ...مثلِ این میمونه که نگهت داشتن...و نمیذارن بری...
مثل وقتی میمونه ک سر کلاسِ ریاضی خوابت میاد ول مجبوری ب درس گوش بدی و بیدار بمونی...
مثلِ درس خوندن برای امتحان وقتی تمرکز نداری...
عذاب میده..
دردناکه...
بهتون پیشنهاد میکنم توی خیال بافی زیاده روی نکنید
اینطوری زیادی از حقایق دور میشین
طوری که دیگه براتون قابل لمسم نیستن، چه برسه ب حس!
پس..
خیال پرداز باشید، اما مراقب زندگی واقعیتونم باشین!
