burnt

الان که "burnt acacia" رو میخونم...تازه میفمم چه آشغالی تحویله ملت دادم.

لعنتیا..چطوری اینو خوندین و بعد به من گفتین خوبه ؟!؟!؟!!

روژی خره چه کرده، خودشو دیوونه کرده

بیاین ببینین روژی چه کرده، خودشو دیوونه کرده xD!

امروز داشتم از سرِ بیکاری توی وبسایت دانشجو میگشتم و خب اون بین چی بهتر از مقاله ی "

خرده فرهنگی به نام K-POP/ کی‌پاپر شدیم رفت!"

منم رفتم زدم روش..و بووووووووووم!

بخوام خیلی روراست باشم..مقاله ش رو واقعا خیلی با دقت نخوندم..ولی تا جایی که تونستم و ازش فهمیدم انتقاد کردم..هه هه هه

و خب..نمیدونم درست بود یا نه..اما امروز خیلی نیاز به یه منبع برای خالی سازی و تخلیه روانم داشتم...و چی بهتر از مقداری چرت و پرت گویی ؟

دوساعت با یه لبخنده اسکلانه تایپ کردم..و این شد نتیجه  : 

 

"کاش خودتون رو هم میذاشتین زیر ذره بین های ارزیابی. و درمورد سلایق و علایق خودتون هم همینطور نظر میدادین!
خرده فرهنگی ؟ 
خیلی بخوام ساده بگم..هر فرهنگی، هر کشوری و هر شخصیت فرهنگی ای ویژگی های مخصوص به خودش رو داره، اینکه کشورهایی مثل کره با K-pop یا حتی ژاپن با انیمه هاش تونسته بالا بیاد و درسطح جهانی به این شکل بترکونه نشون دهنده قدرتشه. 
اگر عرضه این رو ندارید که از شخصیت های بزرگ و با ارزشی مثل شاعر ها و دانشمندای خفنِ ایرانی استفاده کنید، و حتی صنعت آهنگ سازیتون به حدی ضعیفه، که نه تنها در جهان بلکه در خود ایران هم طرفدار های زیادی نداره..نمیتونین با گیر دادن به مدل چشم اون یا نوع لباس پوشیدن این و یا شکل رقصیدن فلانی خودتونو بکشید بالا!
خداروشکر چندتا خواننده خوب داشتیم، که اونا رو هم پر دادن رفت :)
حالا به جای آهنگ هایی و متن هایی مثل "    " آهنگ هایی مثل " دونه دونه " و " دو دیقه بودی حالا " داریم!
مسئله اینه که هرچیزی رو مردم دنبال کنن شما در لحظه از در انتقاد وارد میشین،
چه خواننده های قدیمی گوش بدن چه محسن ابراهیم زده چه لاتین و چه کی پاپ!
هر انسانی مشکلات خودش رو داره و هر کسی که دارای عقل سلیم باشه میتونه این رو متوجه بشه که فلان خواننده یه انسانِ کامل نیست و مثل خودش نقص هایی هم داره. بنابرین این دیوارهایی هم که بین مردم و خواننده ها از طریق کمپانی ها کشیده شده تنها به خاطر بیشعوری خود آدم هاست و محافظت از شهرت خواننده.
کاملا و به وضوح این مقاله در تلاشه برای جذب کامنت های کیپاپر ها و من متاسفم که میبینم اینطور ازشون انتقاد میکنین، تا توسط خودشون مقاله تون پربازدید تر بشه و حتی براتون فرقی نداره که کامنت هایی که زیر این مقاله قرار گرفته چقدر با شما مخالفه.
و در نهایت میخوام همینطور که به خواننده ها و غرب خرده گرفتین...به مقاله تون خرده بگیرم ;)

 

 

«باید حتی ریشه ای‌تر هم بررسی شود. در عرف و فرهنگ ما دختر و پسر باید فرقشان مشخص باشد (والبته در بسیاری از فرهنگ‌ها هم اینطور است) و مو رنگ کردن یا آرایش کردن مردان برای ما پذیرفته شده نیست. فرهنگ اصیل کره به فرهنگ ما بسیار نزدیک است. این مسئله، اما در بین جامعه امروز کره پذیرفته شده است، چون تحت تاثیر فرهنگ غربی هستند بعلاوه کمپانی‌ها هم در سلیقه مخاطب بی اثر نبوده اند.»

 

غرب غرب غرب غرب غرب..
اگر هنوز اینچنین درگیر جنسیت زدگی های احمقانه هستین، و اگر هنوز انقدر با رنگ مو و مسائلی از این قبیل مشکل دارین..فکر نمیکنم تفکرات پوسیده ی شما اجازه ی انتقاد از هیچ انسانی رو داشته باشه :)

 

 

«با اینکه نمیتوان آمار دقیقی ارائه داد، اما میتوان به طور تخمینی (از نظر من) حدس زد حدودا ۱۰ میلیون نفری باشند که به کی پاپ و کی دراما علاقه مندند؛ گرچه بیشتر افراد علایق خودشان را پنهان میکنند.»

 

و دلایل این پنهان کاری ها همش جامعه ی پوچ و بی منطق شماست، که طرفدار های این سبک رو طرد میکنه.

 

« بااینکه در ایران شاید مافیای موسیقی و یا... نمیگذارد استعداد خوب شنیده شود، ولی باید گفت خود کره هم مافیا دارد و موسیقی سنتی کره‌ای در خود کره جنوبی هم کم دیده می‌شود. کره ای‌ها در موسیقی سنتی وکلاسیک بسیار قوی هستند، ولی پاپ شنیده شده‌تر است. البته بحث هزینه و تبلیغات هم هست که در ایران انجام نمیشود و صَرف نمیشود!»

 

و صرف نمیشود. چرا که برخی مسئولین محترم ما میخواهند با آن پول ها خورده، نوشیده و بخوابند و بعد بعضی مردمان با فرهنگ ترمان می آیند و اینچنین انتقاد میکنند در مورد غول هایی به نام کمپانی ها و از کی پاپ خرده گیری میکنند تا بلکه بازدید بیشتری داشته باشند!

 

 

بنده نه کیپاپرم و نه علاقه ای به موسیقی جدید ایرانی دارم، یک غرب زده ی بدبخت که هر از چندگاهی به آهنگ های پوچ و فاسدِ قدیمیِ ایرانی گوش میده :)"

 

 

 

آره..فک کنم میان جمع میکنن میبرن منو با این کامنتم هه هه هه :">

 

- چطورین ؟

صندلی داوغ "-"

داشم فک میکردم، که چالش صندلی داغ همچین ایده بدی هم نیستا.

اگر دوست دارین بیاین..

رها کردی.

مسئله اینه که تو دروغ گفتی

گفتی برات مهمه

گفتی اهمیت میدی

ادعا کردی منو دوستِ خودت میدونی

ازم خواستی بهت اعتماد کنم.

ولی حالا، حتی حاضر نیستی پیشمم بیای

برام‌مهم نیست که اونا از من بهترن یا نه، که شاید با اونا شاد تری و...

تنها چیزی که بهش فکر میکنم اینه که تو به همین سادگی منو رها کردی تا سقوط کنم توی اقیانوسی از حقیقت که منو آروم اروم‌ میبلعه و منظره انزجار آوری رو از آسمونی پر از قول ها و دروغ هات برام به نمایش میذاره.

هیچوقت اون آدم نشد

شاید فقط من زیادی بهش قبولش داشتم، شاید فقط من بودم که فکر میکردم میتونه تغییر کنه‌.
همه میگفتن هیچ کاری نمیکنه، همون آدم سابق میمونه.
روز به روز باورهام داغون تر میشد. روز به روز دورتر میشد.
مسئله این نیست، من نمیدونم ب خاطر این بود که باورش نکردن یا اینکه خودش نمیتونست. اون هیچ وقت آدمی که من باور داشتم‌ میشه نشد.

feel something.

اینکه ادم خالی باشه خیلی بده، حرصم میگیره ازینکه همیشه میزنم ارسال مطلب جدید و بعد از چند دقیقه فکر کردن از پنل خارج میشم.

کلا این فصل رو مخمه، خصوصا مدرسه! تکالیف واقعا دارن اذیتم میکنن..

به هرحال، امیدوارم افسردگی لعنتی سراغم نیومده باشه چون واقعا از همه لحاظ داغونم میکنه.

اگر دوست دارین حرف بزنیم یکم.

و آها، از دست بعضیاتون ناراحتم، خیلی زیاد. 

دلمم براتون تنگ شده، نبودمو حس نکردین مگه نه ؟!

انی وی..پریا، محی، پریناز و سانا و لونا و فرهان و یویی و هلی و بلاب لاب لاب. میس یو ال

 

 

bayan tools Bea Millerfeel something