هو هو! تولدته ؟ *-*

ساعت هفده و چهل و چهار دقیقه و پنجاه و پنج ثانیه..

با صدای الله اکبر ؟ یا شایدم با حی علی صلاه ؟ ممکنه موقع گفتن لا الله الا لاه بوده باشه ؟

نمیدونم..

ولی بود، دقیقا همونجا، بود و واقعی هم بود!

کسی خواب نمیدید، کسی رویا بافی نمیکرد..همش حقیقت داشت

یه موجود کوچولو..شاید مو نداشته..ینی دماغش قرمز بوده ؟ چشماش چی ؟ کِی بازشون کرد ؟

چند کیلویی بود ؟ شاید اصن گرم بوده نه ؟ مثقال چی ؟!

خیلی گریه کرد ؟ پرستاری که اونجا بود تلاش کرد آرومش کنه یا ولش کرد یا گلوی ظریفش آسیب ببینه و صداش خشدار بشه ؟

اونموقع اونجا نبودم..نمیدونم کِی کلمات رو یاد گرفت..اولین بار کِی از روی دوچرخه افتاد ؟

من اونجا نبودم. اولین روز مدرسه پیشش نبودم، دومی هم همینطور، و چهارمی..آخرین روزشم نبودم!

ولی یه روزی بالاخره منم وارد داستان زندگیش شدم، 29 شهریور..سالِ 1399

جر..همه چیز با یه دشنمی شروع شد، و به همچین چیزی ختم :)

خیلی بخوام ساده بگم..واقعا الان قسمت بزرگی از دلیل زندگیمه..

یه گوشه توی قلبم..اون ته تها

دور از همه ی آدما و احساسات، یه خونه ی کوچولو داره..به نظرتون یه جوجه کوچولو خونه ش چقدر میتونه باشه مگه ؟ :)

بذارین روراست باشم..عاشق این خونه م..عاشقشم

خونه ای که بهترین دوستمو، جوجه ی منو، فسقلیه صدا قشنگه منو بهم وصل کرد.

احتمالا تا به امروز با رفتارام خیلی بهش آسیب زدم..ولی امیدوارم به همون اندازه هم براش مفید بوده باشم

انی وی..

میخواسم بگم که..

تولدت مبارک فسقلی 

دوست دارم، یه عالمه!

تو هرکاری که بکنی هرچی که بشه بازم جوجو کوشولوی منی

هرچقدرم که بزرگ بشی..بازم من بت میگم آجی کوچیکه

دوست دارم 

هوی!

 

دوست دارم!!!!

 

میدونم ناراحتی، میدونم این مدت خیلی اذیت شدی، این که فشار روته رو درک میکنم و متاسفم که مجبورم ازت دور باشم.

متاسفم که نمیتونم بغلت کنم و بهت بگم که همه چیز درست میشه

اما مطمئن باش، همه چیز درست میشه

همه چیز درست میشه چون ما هنوز همدیگه رو ندیدیم. چون من هنوز بغلت نکردم و چون هنوز حرص خوردنتو از نزدیک ندیدم

هنوز ی خونه واسه خودمون دوتا نداریم و تازشم! ما هنوز نرفتیم ژاپن :)

دوسِت دارم لعنتی..

با کلی عشق

زرافه ی خل و چله تو!