گاهی در کنار کل قدرتی ک خودمون داریم
گاهی حتی با اینکه به این باور رسیدیم که تنهایی همیشه با ماست
گاهی حتی بااینکه میگن تو خودتو داری
لازم داریم یکی بغلمون کنه
یکی بهمون بگه همه چیز درست میشه
و ب جای اینکه ازمون بخواد قوی بمونیم
سعی کنه درکمون کنه
و بگه
من کنارتم
اگر شکستی، من به جات قوی میمونم
بگه دوستمون داره....
- نیازمند به یه همچین فردی برای چند روز اینده محض هضم غمی که به وجودم رخنه کرده.
مسئله این است که ما ساده ترین چیز هارا نمیدانیم، اما در تلاشیم پیچیده ترین هارا کشف کنیم.
الان دارم به این فکر میکنم که نکنه وبم تیمارستانی شده باشه ؟
در و دیوارش رو که نگاه میکنم حس میکنم توی یه تیمارستان نشستم، پست ها مریضاشن و کامنت دهندگانم متخصصینی هستن که بالای سر مریض ها ایستاده ن و دارن نظر میدن.
اکثرا حتی نظر هم نمیدن و با یه نگاه به مریض هام سری از روی تاسف تکون میدن و رد میشن تا برسن به مریض های یک تیمارستانه دیگه!
بعضی اوقاتم یه دو سه قرونی پول میدن واسه خرید تجهیزات بیشتر و مریضه بی نوا رو میسپارن به امون خدا..
من هم، شاید کسی هستم که آدمای عادی رو تبدیل به مریض هایی با ذهن هایی مشوش میکنم و با کارهام صدای ناله و شیون اوناهارو به قدری بلند میکنم که گاهی دکتر ها از درد موجود در فضا از اتاق ها خارج میشن و تلاش میکنن هیچوقت بهشون برنگردن.
امیدوارم منظوری که درتلاش بودم برسونم رو رسونده باشم، دوست دارم بهم بگین چی برداشت کردین، چون توی کلمه کلمه ش کنایه داره.
حس میکنم دوست دارم این وب یه تغییر بکنه اما نمیدونم چی، شاید اضافه کردن یه بخش یا همچین چیزی ؟ ایده ای دارین ؟!
به یاد مریض هایی که به دلیل بی توجهی های افراطی بر روی تخت های تماما سفیدشان جان دادند و یا از خجالت و شرم در اتاق هایی تماما پوشیده شده و تاریک حبس شدند~
بچه که بودم، مامانم همیشه وسایل دست دوم میخرید.
پول داشتیم، فقیر نبودیم!
ولی قبول نمیکرد که چیزای نو بخره، واسه همین همیشه ترجیح میدادم با بابام برم بیرون تا چیزای بهتری گیرم بیاد.
پالتو هاش رو چندین بار میدوخت، تا وقتی انقدر کوچیک میشدن که بابام قایمکی دورشون مینداخت
کفش زیاد نمیپوشید..میگفت سایز پای آدم زود زود عوض میشه خوب نیست..همیشه دمپایی پاش بود
زود پیر شد، موهاش زود سفید شد..دیگه زیبایی سابق رو نداشت، اما رنگ موی دست دوم نداشتیم که، داشتیم ؟!
بابام ولش کرد، زن زشت نمیخواست، زنی که لباس پوشیدنش شان خانوادگیشو پایین بیاره نمیخواست
الان، سی سال از اون موقع میگذره، بهترین برندها هم دیگه برام تکراری شدن.
تلاش کردم!
میخواستم اون زندگی ای که هیچوقت نداشت رو داشته باشه
اون دغدغه ای که همیشه همراهش بود براش بی معنی بشه
کار کردم، درس خوندم، جوونیمو گذاشتم تا به اینجا رسیدم.
اما..بعد از سی سال، هنوز مامانم از دست دوم فروشی خرید میکنه..
هنوز پالتو هاش پر از وصله پینه ن
هنوز کفش نمیپوشه..
میگه " بذار من ذره ذره جمع کنم، شاید یه ساعت بهتر برای زنت گرفتی"
اونموقع هم، میگفت " بذار اینا جمع شه، بلکه بابات بتونه کت و شلوار مناسب تری موقع کار بپوشه"
کسی بیداره ؟ دلم میخواد چندتا سوال بپرسم
دین طالبان چیه ؟!
فمنیسم، نظرتون درموردش؟
ایران. دولت، ملت، مسئولین، مردم.. چی شد ک ب اینجا رسید ؟
قتل عام های انجام شده ؟
زندگی چیه ؟ ارزشمنده یا بی ارزش؟
افسردگی ؟ چیه اصن ؟!
همین بسه..
خودمم میگم
+ خب..به نظرم اومد پستو بذارم سردر وب هرکی خواس بگه :>
جملاتتونم اضافه میکنم بهش
و اینکه با عرض پوزش کامنتایی ک با محتوای پست هماهنگ نیسن رو عدم میزنم
جاست دیس :>
اگر در حال خوندن این پست هستین، دو حالت وجود داره!
یک : یکی از فالوور های گوگولی مگولی پگولی منید!
