و در آن بین.

و در آن بین.. درست همان زمانی که لبخند ها خشکیدند؛ درد جوانه زد.

تو فقط بخند.

یادم نمیاد وقتی اسممو خوندن چند نفر دست زدن، حواسم نبود...کسی بغلم کرد؟!
یادم نیست..اصلا حتی یادم نمیاد چه حسی داشتم؛
ولی تو رو یادمه، خوب یادمه که چطور لبخند زدی.
مهم نیست که چشمات تنها قسمتِ مشخصِ توی صورتت بود..مهم اینه که لبخند زدی، با چشمات...به من!
و بعد بهم گفتی"تو تونستی، انجامش دادی"
آره..انجامش دادم، و اگر قراره هربار که اسممو میخونن با لبخند نگاهم کنی، صدبار دیگه هم انجامش میدم؛ یا شایدم هزار بار.
تو فقط بخند، کل دنیا هم از پا درم نمیاره!
تو فقط بخند، در برابر تمام ظلم های خودت هم سرپا میمونم
بخند..تو فقط بخند.
 

- دست جیوو درد نکنه..قالب خیلی خیلی خوشگل شد:)

- کامنتای پستو میبندم، اما خوشحال میشم خصوصی باشین 🤍

روزنوشت.

- دیشب نتایج نهایی اسوه حسنه اومد ( همونی که براش داستان نوشته بودم )

طبق پیش بینی 99 ممیز 9999 درصدی خودم برنده نشدم.

آمادگیشو داشتم، واسه همین نمیدونم چرا انقدر خورد تو ذوقم

احتمالا فقط به خودم قبولونده بودم که آمادگیشو دارم، انی وی.

شخص خاصِ پست قبل یادتونه ؟ :>

دیروز دیدمش، وقتی داشت برمیگشت خونه همه رو بغل کرد، ولی به من فقط دست داد، احتمالا فهمیده چه آدم مسخره ایم.

امروز آزمون دادم، 7 تا غلط داشتم..دلم میخواد سرمو بکوبم تو دیوار.

امشب میریم سفر، ولی من گریه م میاد.

خوشحالیم، ولی گریه م میاد.

من خیلی حالم بده، نمیتونم بهش فکر نکنم نمیتونم بهش فکر نکنم نمیتونم بهش فکر نکنم.

نمیتونم بنویسم بچه ها.

نمیتونم خوشحال باشم.

دیگه واقعا نمیدونم میتونم روژیه قبل از ورودش باشم یا نه ;)

 

 

پ ن: شرمنده همتون، دل و دماغ کامنت جواب دادن ندارم، ولی همشونو با ذوق میخونم، خوشحالم میکنین بازم کامنت بدین، سر فرصت همشو جواب میدم

 

پ ن 2 : اگر تونستین و داشتین آهنگایی تو سبک "پرتقال من" برام بفرستین ممنون میشم :)

 

بوس پس کله ی تک تکتون

با آرزویِ شادی مطلق واسه همتون

روژی ای که دیگه خر نیست.

ستاره ها میان و میرن، جون منم میبرن.

 این چند وقت گذشت اما خیلی عجیب گذشت.

منِ برونگرا بعد از مدّت ها وارد جو مدرسه شدم و خب، خیلیم طول نکشید که بفهمم دیگه مثل قبل نیستم.

دیگه نمیتونم بقیه رو بخندونم دیگه نمیتونم با لذت دیگران رو آزار بدم دیگه نمیتونم با اعتماد به نفس دستمو ببرم بالا و به سوالای معلم ها جواب بدم.

خیلی نگذشت که فهمیدم هر دقیقه دارم به آینه نگاه میکنم و آرزو میکنم کاش یکم زیباتر بودم.

من خیلی وقته عوض شدم، کاش میشد خودم باشم

کاش کتابخونه م یکم کامل تر بود، کاش نوشته هام هنوز معنی داشت، کاش آهنگام هنوز قشنگ بود.

 

 جدیدا عشق رو تجربه کردم، فکر کنم اسمش عشق نوجوونیه. 

اینو وقتی فهمیدم که بعد از مرگ پدربزرگم به جای عذاداری برای اون یه کادوی تولد خوب دست و پا کردم.

وقتی فهمیدم که عکس چشماش رفت بک گراند گوشیم و آروم آروم چسبید به دیوار اتاقم.

وقتی فهمیدم که خودمو از دست دادم که تبدیل بشم به آدم مورد علاقه ش.

 

پ ن: ممنون میشم تبلیغی چیزی بکنین وبلاگو، واقعا خلوتیش آزار دهنده ست.

جیزگیلیا به پیش

دلم براتون تنگ شده

میاین حرف بزنیم ؟

 

 

+میخوام یه قسمت بزنم تو وبلاگم آهنگ بذارم..پایه این ؟

خط چوشوم

 

امروز برای اولین بار یه تلاش جدی برای خط چشم کشیدن داشتم

و شت.

مث روانیا شدم ولی خیلی دوسش دارم~

 

اگه از چشمام سوء استفاده نمیکنین پستو نگهش میدارم 😌🫂

عکسم.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

تازه دارم میفهمم

که چقدر سخته مخاطب ها رو دوباره به وبلاگت بکشونی.

 

تا اون روز، فقط تحمل کن

میدونم سخته ولی میگذره

میدونم درد داره ولی میگذره

میدونم جای خالی آدما هیچوقت پر‌‌نمیشه؛ اما میگذره.

یه روز..همش، میگذره

و اون روز لبخند بزن، اون روز لباسای قشنگ بپوش و اون روز خوشحال از اتاقت بیرون برو.

اما تا اون روز..فقط تحمل کن.

تموم شد :))

قالبم بالاخره سبک جدیدی گرفت :)

این چیزیه که میخواستم، کل وجودش برام با ارزشه، از عکساش گرفته تا رنگاش.

سادست اما دوستش دارم، امیدوارم برای شما هم فضای راحت و دوست داشتنی ای شده باشه :))

اگر دوست داشتین بیاین حرف هم بزنیم.

بوس پس کله هاتون